Gadanie głupot typu "ojej ale jestem zły i zmęczony, nic mi się nie podoba, nic mi się nie chce i wszytsko jest do dupy, mam depresję" ma się nijak do chorowania na nią.
Trzeba odróżnić naszego "polskiego" zwykłego lenia od prawdziwej depresji......

No tak, ale mi sie jednak wydaje, ze to nie był taki zwykły przypadek depresji, kiedy człowiek zamyka się w sobie, nie widzi sensu istnienia i wszystko odczuwa jakby mocniej, aż przeszywa go ból. Jak dla mnie to typowy przypadek tzw. Emocjonalnego Niestabilnego Zaburzenia Osobowości (Borderline), a nie depresja, oczywiście to wszystko sie ze sobą łączy. Ale człowiek w depresji nie zamęcza wszystkich wokół swoimi problemami, nie skupia uwagi wszystkich na sobie, tak jak robi to Lizzie, tylko poprostu jest i tkwi w tej swojej beznadziei. Lizzie to już dużo powazniejszy przypadek, to poważna choroba, pełna egoizmu, choć nieświadomego...

Też oglądając ten film miałam wrażenie, że diagnoza została błędnie postawiona, chociaż do wypowiedzi przedmówcy mam kilka zastrzeżeń. BPD nie jest raczej poważniejsze od depresji, choć trudne do zdiagnozowania i czasem bardzo groźne, to jest zaburzeniem, jeszcze nie chorobą psychiczną, ma podłoże w dużej mierze psychosomatyczne (chodzi o to, ze mózg nie wytwarza prawidłowo hormonu zwanego seratoniną), więc leczenie prozakiem (który właśnie ma rozwiązać ten problem) często stabilizuje bardzo silne zmiany nastrojów, co zazwyczaj sprawia,że z innymi dolegliwościami można sobie poradzić. Również egoizm nie jest chyba dobrym określeniem dla tego, bo choć owszem, to może tak wyglądać, to raczej pojawia się egocentryzm (nieświadome zwracanie na siebie uwagi) niż egoizm, bo nie osoby z BDP potrafią też być bardzo empatyczne, przejmują się innymi i nie przekładają własnych potrzeb ponad ich, ale nie panują nad swoimi emocjami,popadają w skrajności, czym krzywdzą innych, co w połączeniu z "wołaniem o pomoc" - które jest w tym przypadku całkiem szczere i potrzebne - może przypominać egoizm. W każdym razie film dobrze przedstawia przeżycia bohaterki i jej historię, w ciekawy sposób, więc oceniam bardzo pozytywnie.