sorki za powtórzenie słowa "zupełnie" pod koniec komentarza ;)

DOKŁANIE, kilka lat temu oglądałam ten film i byłam zachwycona, teraz gdy widzę go znowu, świeżo po przeczytaniu książki jestem wręcz zirytowana, że w tak marny sposób można przedstawić tę historię a ocena "rewelacyjny" stanowczo była przesadzona. nie chodzi tu nawet o ilość wątków, bo nie sposób przedstawić ich wszystkich ale o spłaszczenie tak głębokiego problemu jaki miała Elizabeth, tak jakby reżyser nie miał zielonego pojęcia o tym, czego dotyczy jego film. Sprawy, mocno zaakcentowane w książce są tu pominięte natomiast jest mnóstwo zupełnie zbędnych, wyrwanych z kontekstu scen. Ciężko połapać się zwyczajnemu odbiorcy, który nie miał kontaktu z książką w tym, jak bardzo złożona jest ta historia i w tym co czuła i przeżywała Lizzy. Rozczarowanie :(

Polecamy książkę! ale uważam, że to lektura dla zainteresowanych tematem, osoby z dala od problemu mogą jej nie przełknąć.

Ja również czytałam książkę po filmie, ale pomimo, że multum rzeczy ominięto/zmieniono to i tak (tak bardzo subiektywnie) uważam, że Ricci stworzyła najlepszą kreację osoby z borderline. Jednak film dla większości osób będzie nudny i niezrozumiały.

Dlaczego uważasz, że film dla większości osób będzie nudny i niezrozumiały?

Bo często w komentarzach/rozmowach o tego typu filmach spotykam się z pytaniami "ale czemu ona się tak zachowywała? Była dla wszystkich niedobra nie wiem była jakaś beznadziejna? nie rozumiem co jej się stało" Siłą tego typu filmów nie są efekty czy humor tylko to jaka jest bohaterka czy bohater i jak została przedstawiona jej/jego choroba/ Jeżeli ktoś (większość) osób posiada blisko zerowe informacje na ten temat mogą mieć problem z odbiorem postaci nie wspominając o identyfikacji, która w większości produkcji następuje. Żeby współczuć trzeba rozumieć intencje, powody i tak dalej. Gdy się nie rozumie biernie patrzy się na to coś dziwnego i niezrozumiałego co się tej osobie przydarzyło. Oczywiście generalizuję.

Ok, rozumiem. Ja chyba mam więcej empatii dla ludzi chorych niż dla tych, którzy nie rozumieją ludzi chorych. Żyję w jakimś wyidealizowanym świecie, gdzie każdy stara się zrozumieć to, czego zrozumieć nie może bo nie jest w takiej sytuacji, ale próbuje...